Oeps!
Wat mogen we ons toch gelukkig prijzen, dat we de ochtend met de goede temperatuur kunnen pakken als die er is. Tien graden vanochtend!
Vroeg en vlug uit de veren, soepje (de honden dan), twintig minuutjes rijden en gaan met de roedel.
Voorzichtig langs de schaapjes... we weten inmiddels precies waar ze staan. 's Nachts gaan ze onder de afrastering door en op het moment, dat wij aan komen rennen, worden ze ineens opgeschrikt uit hun ochtendoverpeinzingen. Vliegensvlug schieten ze weg en nog enigszins bedremmeld kijken ze ons na vanachter hun afrastering, Ah gossie!
Verder ging alles goed, tot we op een redelijk ruim pad, vlak na de bocht, ineens op een wandelaar met twee Beagles stuiten. We weten niet meer hoe het allemaal ging... de voorste honden vlogen over de Beagles heen, Mariella riep "DOOR" en wonder boven wonder kwamen we er weer allemaal zonder kleerscheuren af! De meneer met de Beagles, waarschijnlijk al gealarmeerd door de jingle bells op onze kar, stond verstijfd langs de kant met zijn twee schatjes, zag alles gebeuren en lachte ons nog vriendelijk toe! Waarschijnlijk ging het allemaal zo snel, dat geen van ons besefte, wat er allemaal had kunnen gebeuren... eind goed, al goed.
Wat mogen we ons toch gelukkig prijzen, dat we de ochtend met de goede temperatuur kunnen pakken als die er is. Tien graden vanochtend!
Vroeg en vlug uit de veren, soepje (de honden dan), twintig minuutjes rijden en gaan met de roedel.
Voorzichtig langs de schaapjes... we weten inmiddels precies waar ze staan. 's Nachts gaan ze onder de afrastering door en op het moment, dat wij aan komen rennen, worden ze ineens opgeschrikt uit hun ochtendoverpeinzingen. Vliegensvlug schieten ze weg en nog enigszins bedremmeld kijken ze ons na vanachter hun afrastering, Ah gossie!
Verder ging alles goed, tot we op een redelijk ruim pad, vlak na de bocht, ineens op een wandelaar met twee Beagles stuiten. We weten niet meer hoe het allemaal ging... de voorste honden vlogen over de Beagles heen, Mariella riep "DOOR" en wonder boven wonder kwamen we er weer allemaal zonder kleerscheuren af! De meneer met de Beagles, waarschijnlijk al gealarmeerd door de jingle bells op onze kar, stond verstijfd langs de kant met zijn twee schatjes, zag alles gebeuren en lachte ons nog vriendelijk toe! Waarschijnlijk ging het allemaal zo snel, dat geen van ons besefte, wat er allemaal had kunnen gebeuren... eind goed, al goed.
