Afgelopen donderdag met Eskimo naar de dierenarts geweest voor de zoveelste controle op melkkliertumoren. Nog een kwart melklijst rest haar en zoals het er vanaf vandaag uitziet, mag ze die tot haar dood behouden. De dierenarts gaf aan dat daar nu, gezien de tijd na de laatste operatie, geen uitzaaiingen meer van komen.
We helpen het haar hopen. Onze dappere, bijna dertien jarige.
Blijf nog heel lang bij ons!
... en schaapjes
Eerder deze ochtend waren we weer voor een "wilde rit". Mooi en altijd weer spannend om het beginpunt na alle omzwervingen weer terug te vinden. Het was fris en de honden liepen prima.
Op een gegeven moment in een totaal onoverzichtelijke bocht werden de hondenpassen ineens wel erg versneld... Ach nee, een grote witte loslopende hond... Huh?... Nee!!! het is een schaap!! Het schaap, geschrokken, zet de spurt erin en redt zo zijn vege lijf.., gelukkig konden we het team op tijd stil zetten en we hielden ze voor de zekerheid goed vast, want... O nee!! daar schiet er nog een schaap uit de struiken...Rennen!! Pff!! Gered.
Badderen en weer doorgaan...
De honden waren helemaal opgedraaid door zoveel lekkers, dat letterlijk en figuurlijk vlak aan hun neus voorbij ging... Nog zeker een kwartier na de ontmoeting hebben ze hard gerend, alle schapenadrenaline eruit! Daarna badderen en opgefrist weer verder.
NB. De schapen hadden we nog nooit eerder gezien, ze waren waarschijnlijk uit de omheining ontsnapt. Ze leven nog!! God zij dank. Er hebben weer veel schapenengeltjes meegevlogen!
