Leenbakkie, niks bij je en gaan!
Afgelopen vrijdag onze bus bij de garage gebracht voor een dagje APK. Alles achtergelaten in de bus: de kar, de tuigen en andere lijnen.
Leenbakkie mee... Bakkie geeft geen snelheid aan, dus rossen en je rijdt niet harder dan 0, zegt de teller. Een makkie dus. De versnellingspook ram je in z'n een en twee en verder, met zachte dwang lukt het niet. Lachen. De buren kijken verbaasd… andere bus? Nee!
Vrijdagavond is de bus niet klaar: (er moet met de post nog een rubbertje komen, oké zaterdag dan. Zaterdag is het rubbertje niet aangekomen met de post (waarom ook wel hè post NL?)
Leenbakkie blijft voor de deur. Maar hoe moeten we morgen dan de honden trainen. Oké met de fiets dan maar. En hoe vervoeren we de honden? Allemaal los in het Leenbakkie? Nee!! Alle benches groot en klein uit de berging gehaald en waarachtig... fietsen en benches passen er net in. O jee, geen tuigen. Gelukkig hebben we daar wat van in reserve. Niet de mooiste en de beste, maar het kan voor een keer. We gaan met het hele stel op de zondag fietsen in het recreatiegebied bij ons in de buurt. Rondje van 6 kilometer. Eerste rondje: twee hussen aan de fiets en eentje los en het 2e rondje: twee aan de fiets en twee hussen los. Pff… dat valt niet mee... En zulke blije gezichten op de zondag als je voorbij fietst: We kunnen het bijna niet geloven! Filelopers, tientallen honden… God zij dank is onze bus er weer snel en kunnen we gewoon weer 's morgens vroeg met onze kar en met de goede tuigen door de duinen.
Rust! We zijn verwend!
