Buren
Mensen vragen ons wel eens of onze buren geen (over)last hebben van onze honden. Gelukkig hebben wij over het algemeen een goed burencontact en maar weinig klachten. Wij doen dan ook ons uiterste best zoveel mogelijk rekening te houden met het "wensenpakket" (bijvoorbeeld: op de weekenden uitslapen tot half elf, 's avonds om negen uur naar bed) van onze medebuurtbewoners, want immers met veel honden verkeer je in een kwetsbare positie. De buurt weet ook, dat wij altijd open staan voor wensen, op- of aanmerkingen; we wonen immers in een dichtbevolkte buurt en hebben rekening te houden met elkaar.
De hond heeft bij meeste mensen in het algemeen veel minder "strepen voor" dan een kind. Een hond, die een kwartiertje zit te blaffen of te huilen, irriteert de meeste mensen snel en mateloos. Daarentegen vindt men dat kinderen die uren krijsend en gillend over straat lopen "moet kunnen".
Ben je beter af als je met veel honden minder dicht op elkaar woont, vraag je je dan af? Nee lang niet altijd! In de bergen moeten honden 's avonds ook vaak naar binnen omdat hun gehuil over de bergen de bergdorpjes bereikt.
Onderstaand verhaal bereikte ons via Nies Heeringa van de Komaksiut Kennel uit het oosten des lands.
Op zich wonen zij vrijstaand en riant met de buren op gepaste afstand.Toch blijkt ook weer uit haar verhaal, dat ook al woon je dus niet zo op elkaar, je altijd weer actie moet ondernemen wil je het burencontact goed houden...
Nies schrijft:
"Uit noodzaak geboren heb ik mijn slaapzak nu al vier nachten in de kennel neergelegd vanwege de buren. Drie loopse teven en zeven opgewonden reuen maken er vooral ’s avonds en ’s nachts een sport van de buren wakker te jammeren. Ze houden mij natuurlijk ook uit de slaap want de een jammert zachtjes en de ander sloopt zijn hok of de kennel, maar daar heeft de buurt dank zij mij verder geen last van."
Mensen vragen ons wel eens of onze buren geen (over)last hebben van onze honden. Gelukkig hebben wij over het algemeen een goed burencontact en maar weinig klachten. Wij doen dan ook ons uiterste best zoveel mogelijk rekening te houden met het "wensenpakket" (bijvoorbeeld: op de weekenden uitslapen tot half elf, 's avonds om negen uur naar bed) van onze medebuurtbewoners, want immers met veel honden verkeer je in een kwetsbare positie. De buurt weet ook, dat wij altijd open staan voor wensen, op- of aanmerkingen; we wonen immers in een dichtbevolkte buurt en hebben rekening te houden met elkaar.
De hond heeft bij meeste mensen in het algemeen veel minder "strepen voor" dan een kind. Een hond, die een kwartiertje zit te blaffen of te huilen, irriteert de meeste mensen snel en mateloos. Daarentegen vindt men dat kinderen die uren krijsend en gillend over straat lopen "moet kunnen".
Ben je beter af als je met veel honden minder dicht op elkaar woont, vraag je je dan af? Nee lang niet altijd! In de bergen moeten honden 's avonds ook vaak naar binnen omdat hun gehuil over de bergen de bergdorpjes bereikt.
Onderstaand verhaal bereikte ons via Nies Heeringa van de Komaksiut Kennel uit het oosten des lands.
Op zich wonen zij vrijstaand en riant met de buren op gepaste afstand.Toch blijkt ook weer uit haar verhaal, dat ook al woon je dus niet zo op elkaar, je altijd weer actie moet ondernemen wil je het burencontact goed houden...
Nies schrijft:
"Uit noodzaak geboren heb ik mijn slaapzak nu al vier nachten in de kennel neergelegd vanwege de buren. Drie loopse teven en zeven opgewonden reuen maken er vooral ’s avonds en ’s nachts een sport van de buren wakker te jammeren. Ze houden mij natuurlijk ook uit de slaap want de een jammert zachtjes en de ander sloopt zijn hok of de kennel, maar daar heeft de buurt dank zij mij verder geen last van."
