Drie generaties Girlpower
Onze Eskimo met haar dochter Yuma en kleindochter Buddha (van links naar rechts).
Drie taaie dames met heel veel energie. We zijn enorm blij met de geweldige energie van Eskimo, die met haar bijna 13 jaar er nog een heerlijke wandeling van bijna twee uur uitstampt!
Yuma, die in 2011 behoorlijk ziek was en wij eigenlijk al het slechtste scenario voor ogen hadden, is weer helemaal opgeknapt. Haar herstel heeft lang geduurd, maar ze loopt weer mee in het team, wie had dat durven dromen?
En dan onze Buddha... oogappeltje van haar moeder, ons buitenbeentje qua uiterlijk, onze waakhond (jaja!) en vooral onze power dog in het team!
Dankbaar zijn we voor zoveel Girlpower.

Driespan met zesspan
Vandaag weer een heerlijke ride door de duinen en bossen van Castricum, nu samen met Rona en haar lieve Sky (zus van Buddha).

Altijd leuk zo met drie vrouwen op de slee en zes honden ervoor. Net als gisteren leken de honden unstoppable, als een trein denderden ze maar door... "draf" zeggen leek vandaag tegen dovemansoren.
Lekker spannend voor ons allemaal, want op de slee heeft alles toch wel een extra dimensie.

foto: Rona met de honden

Weelde
Een winter wonderland openbaarde zich deze ochtend aan ons bij onze sledetraining. Alles was mooi: het weer, de sneeuw, de lucht met overtrekkende ganzen en wat gingen ze lekker hard!
Vandaag waren we in een ander trainingsgebied; daar was alles vlak en dat was te merken. Geen duinen op en af... lekker easy!

Snow ride
Heerlijk... we hebben toch nog een ritje op de slee door de duinen kunnen maken. Wat een enorme weelde met zo'n hoofdlamp! Nergens meer aan gebonden, licht of niet, gewoon gaan wanneer je wilt.
En mooi was het zeker... alles wit, sneeuwvlokken dwarrelden uit de lucht... wat een leven zo! Voor ons mag het nog weken zo doorgaan!

Pech
Afgelopen week hadden we pech met de trainingskar en pas vrijdagavond hebben we na vier dagen "stil staan" weer getraind. Met zulk mooi weer je honden niet kunnen trainen, was voor ons en de honden een grote teleurstelling. Maanden hebben we naar koud weer uitgekeken en dan is het eindelijk zo ver en dan kun je niet!
Gelukkig konden we nog wel met de fiets met een paar van onze wolven, die goed los kunnen. Zij hadden van de week het geluk vrij en onbezonnen van deze prachtige wereld te mogen genieten.

Te hard

Die leuke honden van ons gaan steeds te hard om een behoorlijke foto te maken. Ondanks dat er gisteravond sneeuw en veel water in ons gezicht spatte als een soort koude douche, hebben we toch nog geprobeerd een foto te maken. Helaas… het lukte niet. Voor de mobiele camera is het te donker en gaan we te snel.

Hoofdlamp
Eindelijk hebben we ook een fijne hoofdlamp voor niet al teveel centen. Straalt lekker ver en trainen in het donker met deze lamp (en ook nog het licht op de kar) is nu een leuk feestje geworden! Heerlijk zo rustig; je komt niemand tegen, alleen een konijntje kruiste ons pad. Dat was natuurlijk wel weer even fun voor de doggies, die met kar en al zo de duinen in wilden achter Nijntje aan (niet gescoord!! pfff voor Nijntje!!). Verderop vloog een roofvogel voor ons uit op zoek naar zijn heilige avondmaal, we hopen dat het hem wel gelukt is.
Bij terugkomst zaten heel veel musketons "vast". Alles was met opspattend zand dichtgeslibd en er zat geen beweging meer in. De neklijntjes met de nieuwe kunststoffen bevestiging bevallen prima, ze kunnen niet bevriezen en ook niet vol raken met prut of zand; ideaal en zeer voordelig.
Fijn was het wel weer rond te rijden in de kleine, soms witte wereld; de honden genoten in ieder geval; hoeveel beter lopen ze met een paar graden minder!

Eye on the Trail

Een nieuw jaar, een nieuwe naam:
De Impressies gaan veranderen in: Eye on the Trail
De meeste impressies die we schrijven gaan voornamelijk over onze belevenissen “on the trail”… onderweg met de honden. Slechts een enkele keer gaat het over wat anders. We vonden het tijd worden, de tekst "impressies" te vervangen door een wat meer pakkende naam en zo ontstond “Eye on the Trail”

In Eye on the Trail deelt u met ons de belevenissen met de honden onderweg door de bossen, duinen en de polders. Uiteraard blijft er bij Eye on the Trail natuurlijk ook ruimte voor kleine, andere bijzonderheden.
Met de prachtige oogopslag van Buddha luiden we Eye on the Trail in!

Klam en te warm
Alweer tien januari. Het nieuwe jaar is nat en klam begonnen. Weinig leuk weer voor een hondentraining. De honden lopen goed, maar het kan beter. Het is vaak te vochtig en de temparaturen zijn te hoog.
Zoals iedereen die met husky's traint, weet je dat ze met een aantal graden lager veel beter lopen. Het is jammer, maar aan het weer kunnen we niets veranderen.

Lichtpuntje
Gelukkig geven de weersvoorspellingen een lichtpuntje: er komt een koudere periode van zeker een week aan en die gaan we zeker met een mooie tochtjes benutten!

Kouder weer is voor ons altijd iets om naar uit te kijken. In het najaar kijken we eerst uit naar de periode, dat de temperatuur onder de tien graden zakt en vervolgens blijven we hopen, dat er ook nog een periode komt van rond de vijf graden en lager...
Enfin we wachten het af... de koude periode is onderweg en we hebben vast leuke ritjes gepland. Nu maar hopen dat we die de komende weken ook waar kunnen maken!

Laura
Afgelopen zaterdag was Laura weer een keer met ons mee op de kar.
Dit bezoekje is nou zo'n typisch voorbeeld van iets heel bijzonders. Een huskytocht met een lief meisje, dat niet goed gezond is en die je zo gelukkig kunt maken met een rit door de duinen samen met de honden. Het zijn voor haar de mooiste dagen van haar leven... wat kan je nog  blijer maken op zo'n dag?

Voor en na de rit doet ze alles mee met de honden; harnassen aan, samen de honden inspannen en na afloop: de honden afwateren, wat lekkers uitdelen, de doggies weer uitspannen, naar de dogbox brengen in de bus etc. Het hele programma draait ze mee. En ja, vooral veel knuffelen... we hebben er eentje die daar niet genoeg van kan krijgen: Scott. Laura en hij hadden elkaar dan ook meteen gevonden...