vrijdag 30 december 2011

Siberian Spirit's Coyote Jack
Onze lieve Coyote Jack, reutje uit ons C-nest van Yuma en Tok (uit 2007), is verhuisd van Groningen naar Siep en Rosine in de Wilp. CJ is zijn huidige naam en hij gaat samen met zijn halfbroer Polar en halfzus Aiko het team van Siep en Rosine verder helpen versterken.
Wij zijn blij dat Siep en Roos hem een warm thuis willen bieden met veel sportplezier! CJ is verder te volgen via:
www.psychosiberians.com
foto: Rosine Verkleij

Good luck CJ en happy trails!


donderdag 15 december 2011

Jarigen!
Twaalf december is het D-nest van "Shooting Star" Alka Shan's Pokahontas en Siberian Spirit's Bless Yuma Maria alweer twee jaar geworden.
En Shooting Stars zijn het zeker geworden. Wat een power en snelheid zit er in deze vier honden: Polar, Aiko, Sky en Buddha.

Alle vier de honden zijn actief in de sport.
Sky loopt met Rona regelmatig Canicross wedstrijden, Polar en Aiko staan vele malen per week voor de step met Rosine en Siep en doen mee met wedstrijden en ook Buddha loopt met haar eigen roedel mee voor de kar of fiets en gaat binnenkort haar debuut maken bij de Peel en Maas Challenge.
We zijn heel trots op ons D-nest met hun fantastische karakters en werkeigenschappen!

Sky

Updates
Ter ere van hun 2e verjaardag een paar uitgebreide updates over Polar, Aiko en Buddha:

Aiko
Aiko is een fantastische hond. Ze is ontzettend lief en sociaal en spelen met Siep vindt ze geweldig. Thuis heeft ze de touwtjes aardig in handen en houdt ervan om te bepalen wat er gebeurt. Rond etenstijd, of als er tussendoor iets te snaaien valt, is ze er als de kippen bij en als het te lang duurt praat ze de oren van je kop! Ze ligt graag voor de haard en vindt het heerlijk om aangehaald te worden. Jagen is ook een hobby van haar, in de tuin en in het bos.
Met de trainingen gaat ze slim om met haar energie en is altijd razendsnel hersteld van lange en zware trails. Ze kan goed rennen en heeft een mooie uitgestrekte draf. Het echte trekwerk laat ze graag aan Polar over als ze samen voor de step staan, hoewel ze zelf regelmatig goed mee trekt (vooral als er opeens iets voor haar opdoemt waar ze op kan jagen!). Rennend aan de hand naast de fiets lijkt ze uren vol te kunnen houden.
Hopelijk blijft onze lieve eigenwijze Aiko nog héél erg lang bij ons!
Aiko en Polar

Polar
Polar is geweldig. Thuis is hij zó lief en rustig, een echte knuffelbeer. Hij ligt graag op de bank en houdt ervan geaaid en geknuffeld te worden. Hij vindt het best dat Aiko thuis regeert en past zich graag aan haar aan. Spelen gaat bij Polar lekker hard en ruig waarbij we vaak met verbazing toekijken hoe hij toch altijd ongeschonden door dat hondenluikje heen knalt.
Polar is een echt werkdier, zijn enthousiasme voor de sport werkt aanstekelijk. Als Polar voor de step staat dan zet hij zich voor 200% in en onderweg pauzeren vindt hij maar niks, hij wil dóórgaan. Samen met Aiko voor de step vindt hij het leukst, maar ook alleen wil hij graag werken. Met Polar aan de hand een stukje fietsen is een spannende belevenis, alsof je een tijger uitlaat! We halen dan met gemak 30 km per uur en halen soms zelfs wielrenners of mountainbikers in… en meefietsen is niet nodig!
We hopen nog héél erg lang van onze lieve sterke Polar te kunnen genieten!

Buddha
Buddha is een heel bijzondere hond. In haar schuilen eigenschappen, die we nog niet eerder zijn tegen gekomen bij een van onze husky's. Zij waakt: over boodschappen, voertonnen en dozen, zij kan loslopen en luistert onmiddellijk als we haar roepen en voor de slee, kar of fiets lijkt ze te exploderen van kracht! Buddha heeft een prachtig, groot en sterk lichaam. Daarmee zal zij geen Uitmuntend winnen op een tentoonstelling, want voor een husky teef is ze wat aan de grote kant, maar zij kan letterlijk bergen verzetten als ze aan het werk gaat. In ons eentje kunnen we haar nog net mennen, want als zij ergens aan gaat trekken, berg je dan!

Buddha is verrassend leuk en heeft een lief en gehoorzaam karakter, maar is pittig tot zeer pittig als het om bepaalde zaken gaat... voer… een knuffelKong... een boodschappentas en kan uit onzekerheid soms wat kortdurend bazig uit de hoek komen.
Al met al moet ook zij nog veel leren in haar leventje: vertrouwen hebben, geduld opbrengen, haar krachten doseren... Wij gunnen haar heel veel jaren met ons en de roedel!!



maandag 12 december 2011

Sledehondenweekend DASSC Kuinderbos
10 en 11 december 2011

Fijne dagen met goed weer, een leuke locatie, een goede sfeer, aardige mensen en veel Siberians, Samojeden andere poolhondenrassen, die hun werklust weer eens ouderwets konden uitleven. Dat is zoals je het afgelopen sledehondenweekend, dat georganiseerd werd door de DASSC (Dutch Allround Sleddog Sports Club) kunt beschrijven. Een goede samenwerking tussen mens en dier vierde hoogtij en het ging hier vooral om lekker sportief bezig zijn met je hond(en) zonder al teveel stress, secondewerk en ander gedoe en dan toch ook nog een leuke tijd neerzetten.

Fietsklasse
Zaterdag en zondag deden wij mee in de Fietsklasse. Mariella, Balto en Wolf waren een goed en snel team, dat het uitgezette parcours van ongeveer 5 kilometer (bijna zonder meetrappen) in een dikke 12 minuten rond kreeg. En genoten hebben ze met z'n drietjes: teams inhalen, mooie omgeving en lekker veel prut en drek! Jammer genoeg waren ze het enige team in deze klasse. Steppen met je hond leeft meer in Nederland dan Bikejöring. Bij onze Oosterburen is het net andersom. Helaas voor ons dus geen beker te winnen! De fietsklasse wordt nog niet gehonoreerd. AAHH!!!

Gezellig
Buiten dat alles om was er veel tijd om gezellig te kletsen met oude bekenden, nieuwe contacten te leggen en regelmatig konden er gedachten uitgewisseld worden over allerlei items zoals van: "Hoe doe jij dat met trainen" tot alles wat er zo verder gepaard gaat met een sportief leven met Siberians. Mensen (mushers) kunnen elkaar weer op goede ideeën brengen of op andere gedachten zetten. Leerzaam en uitdagend!

12 weken
Ook onze jongste Siberian, Scotty van 12 weken, was mee. Hij mocht een weekendje (letterlijk) langs de zijlijn meekijken en meedraaien in het sledehondengebeuren en hij heeft het heel erg naar zijn zin gehad. Zijn aanwezigheid heeft vele kinder- en volwassenharten sneller doen kloppen. Hij kreeg super veel aandacht in de vorm van knuffels en aaitjes. Als je dat als pup geen goed vertrouwen in de mensheid geeft!...


Dank
Dank aan het bestuur en medewerkers van de DASSC voor een leuk en vooral sportief weekend.

We gaan nu weer verder trainen voor de Peel en Maas Challenge op 4 en 5 februari 2012.

Foto's Kuinderbos: Jos Ratsma


dinsdag 6 december 2011

Mushing in de prut
Het pad van de Hollandse musher gaat niet over sneeuw, maar door de prut. Alhoewel de temperaturen wel zijn gedaald, gaat dit toch nog gepaard met regen, hagel en (helaas) natte sneeuw. We trainen Balto en Wolf voor de sledehondenwedstrijden van de DASSC in het Kuinderbos dit komende weekend. Dat we na een ritje in "charmante outfit" niet zo charmant terug komen moge bijgaande foto bewijzen. Prut, prut en nog een prut... Maar we zitten aardig op schema en we zullen zien wat we gaan bereiken in de Fietsklasse voor 2 honden. We hopen op enige concurrentie, maar bikejöring ligt nog niet zo in de sledehondenmarkt in Nederland.

Ook Scotty, onze jonge aanwinst gaat steeds mee met de trainingen. Nee, natuurlijk niet als running mate, maar wel als toeschouwer. Hij kijkt hoe het allemaal gaat met de grote honden en als wij klaar zijn met trainen loopt hij lekker nog een rondje mee met ons om even uit te rennen en kennis te maken met een van onze trainingsgebieden. Hij vindt het allemaal reuze spannend en loopt zijn kleine beentjes uit zijn lijfje. Good Doggie, dapper en zelfverzekerd, altijd met zijn staart overeind.

's Avonds is er rust in huis. Lekker lui liggen op de stoel met het warme schapenvachtje. Zzzz... veel dromen over grote wedstrijden. Zou hij het al weten wat hem te doen staat? De toekomst zal het leren. De komende maanden is het voor ons nog afwachten of kleine Scottty zal trekken en rennen! Wij hebben er goede hoop op gezien de capaciteiten van zijn vader en moeder.

De wedstrijden van de DASSC zijn op 10 en 11 december.
Het adres is: Staatsbosbeheer Kuinderbos
Natuurkampeerterrein ‘De Veenkuil’
Hopweg 21, 8314 PX Bant
www.dassc.nl/



woensdag 23 november 2011

Seventh Star Scotty
Sinds zondag is hij er, Komaksiut's Scotty, vanaf nu Siberian Spirit Scotty, want hoe klein hij nu nog is, hij maakt inmiddels al deel uit van het Siberian Spirit Team.

Na een lange, mistige, terugreis uit Enschede heeft Scotty hier kennis gemaakt met zijn roedelleden. We hebben geprobeerd hem een voor een voor te stellen aan de rest van de roedel, maar de honden waren zo door het dolle heen, dat we niet konden voorkomen dat ze zich eerst met z'n allen door de kenneldeur heen wrongen, nadat we die op een kiertje open hielden... (houd maar eens zes grote Siberians in bedwang achter een deur op een kier... dat gaat je niet lukken).
De hele meute vloog op kleine Scotty af, die dapper bleef staan, het hoofdje koel hield en dacht: "Niets aan de hand, gewoon rustig blijven, komt allemaal goed!" Wij heel snel weer de honden achter het deurtje geplakt en weer opnieuw begonnen. Zoals te verwachten ging het allemaal goed. Pff...

Scotty zijn motto: "alles is goed" blijft hij handhaven. Hij is rustig, vol vertrouwen, stabiel en aanhankelijk. Hij heeft een aanbiddelijk uiterlijk en een innemend karakter. Er is eigenlijk niets fout aan hem (maar dat geldt voor alle pups). Sinds hij hier is eet hij met smaak zijn brokjes, speelt en heeft nog maar 2 keer in huis gepiest (en helaas op het donzen dekbed, dat was wat minder...) Voor de rest doet hij keurig alles buiten; hij is intelligent en heeft redelijk snel door wat er van hem verwacht wordt.
Hij kan zich heerlijk zelf vermaken op zijn kleedje met een kluifje of een ander speeltje. Je hoort hem weinig, hij is een zeer tevreden pup.
De andere honden vinden hem vooralsnog oké, zolang hij de regels van de roedel hanteert. Scotty is zeker niet bang van de grote meiden en jongens, terwijl hij een echt onderdeurtje is. Aan onze groep honden merk je nog duidelijk dat alles zich weer even moet settelen in deze nieuwe situatie. Buddha is tot nu toe degene, die zich het meest tot Scotty aangetrokken voelt.

Gisteren was de kleine man voor het eerst mee met trainen. Totaal niet onwennig zat hij achter bij de andere grote honden in het hok. Nadat alle honden hadden gelopen, liepen we met hem nog een stukje over het grote grasveld in het natuurgebied. Heerlijk... vol vertrouwen liep hij in de wijde, grote wereld... rennen, snuffelen, lol maken en zonder angst rende hij door de mega grote betonnen buis, die lag op het speelveld voor de kinderen.
We zijn blij met hem, steeds weer en we verbazen ons over zoveel moed en vertrouwen in zo'n klein lijfje...

Met dank aan Hyls en Nies Heeringa, mede dankzij de eerste fantastische negen weken bij hen, is Scotty geworden wat hij nu is: vol vertrouwen, vrolijk en stabiel!


vrijdag 18 november 2011

Vakantie in het Drents Friese Wold
We hadden een heerlijke vakantie vlakbij het Drents Friese Wold. Via Easterwood hebben we een heerlijk huisje gevonden waar alle honden mochten mee komen! Het huis was voorzien alle gemakken en vooral van een fijne omheinde tuin voor de honden. Er was vrij uitzicht over de akkers. Gelukkig geen schapen voor de deur, dat zou voor een hoop onrust gezorgd hebben... bij ons en vooral bij de honden.

Gelukkig
Wat ons zo gelukkig maakte deze vakantie, was dat we hier zo heerlijk rustig met de honden konden trainen. Wat we gewend zijn van "thuis" (in het westen) is dat we voor dag en dauw in het bos en duin moeten zijn om rustig te kunnnen trainen, omdat je anders bij iedere boom wel drie mensen met even zoveel honden ziet staan. Dat zorgt voor stress bij mens en dier. Je moet vaak stoppen, om leuke maar soms ook minder leuke confrontaties tussen honden en mensen te vermijden. In het Drents Friese Wold zag je amper een levend wezen en kon je ongestoord karren of fietsen. Wat een genot!

Trainen in Bakkeveen
Afgelopen dinsdag hebben we samen met Siep en Rosine getraind, die twee pups uit ons D-nest hebben, Polar en Aiko. Met hen waren we in de bossen van Bakkeveen. Het was echt super zo lekker te kunnen trainen met twee van je eigen gefokte honden extra voor de kar. Met Balto in lead, Polar en Aiko als wheeldogs en Wolf en Buddha als swingdogs maakte Mariella en Rosine een heerlijke ritje van zo'n zes kilometer.
We hopen hier zeker snel weer eens terug te komen!



















dinsdag 8 november 2011

Dog Walker Daan
Wij hebben de luxe om over een heuse dog walker te beschikken! Daan is de grote vriend van Eskimo en Bear (de twee enige honden uit onze roedel waar je leuk mee kunt wandelen), want hij komt ze allebei bijna wekelijks op de zaterdag (na de drukke werkweek) halen om met ze te wandelen. Wij vinden het helemaal geweldig van Daan en we zijn oprecht dankbaar, dat hij onze twee lievelingen zo trouw meeneemt voor een lekkere stevige bos of duinwandeling. Ze genieten enorm, alle drie.

En eigenlijk is het dus zo dat het mes wel van drie kanten snijdt... van Daan zijn kant, van de honden hun kant en van onze kant.

Al een tijdje vroegen wij Daan om wat foto's van hem en de honden te maken in het bos, maar hoe doe je dat als je met twee doggies in het bos bent in je eentje? Tja, dat is moeilijk. Maar de iPhone bracht uitkomst. Dan nog een goed plekje om 'm op te zetten en hoppa! kijk aan... misschien niet het meest ontspannen gezicht en de honden wat overdonderd door de plotse "vreemde" actie, maar wat wil je? Krijg het maar even snel zo zonder oefening voor elkaar!

Dank je Daan, wij en de honden hopen je nog vaak te zien!


zondag 6 november 2011

Toekomstbeeld...
Als een pupje zo klein is als kleine Scotty, dan vraag je je wel eens af hoe hij er uit zal zien als hij groter en ouder is. Bij een husky is dat vaak heel moeilijk te voorspellen. Het zijn net toverballen als ze klein zijn en aftekeningen of kleuren die er ooit waren op (zeer) jonge leeftijd, zijn volkomen verdwenen als ze een jaar of wat ouder zijn. Soms "drogen" ze lichter op, soms juist weer donkerder.

Zag onze Buddha er zwart en donker uit toen ze klein was, nu is "lichter geworden" het eindresultaat. Er is geen peil op te trekken.














Misschien dat Scotty er ongeveer zo uit zal gaan zien?
Wie weet... we komen er nog op terug over een jaar of wat of volg hem bij "Onze honden"

Scotty en Roaske
















maandag 31 oktober 2011

A Star is born!
Gisteren hebben we in gezamenlijk overleg met Nies en Hyls onze pupkeuze gemaakt. Nou ja... hoe gaat zo'n keuze eigenlijk? Wie kiest wie uit? Het was zo dat wij al een flink aantal weken wisten, wie onze kleine superheld uit het nest van Lyra was, maar aangezien er nog een aantal mensen voor ons waren om een reutje te kiezen, was de hoop onze favoriet te kunnen bemachtigen enigszins ingetogen, maar toch waren we ook vol vertrouwen dat wij het reutje zouden krijgen dat bij ons zou passen.
Gisteren toen we de gang bij Nies en Hyls binnen stapten kwam onze kleine favoriet ons als eerste tegemoet, deed zijn pootje omhoog, keek ons aan met zijn kraaloogjes en leek te zeggen: "Nou, zijn jullie daar eindelijk!! Ik ben het hoor!!" En ja, dat is zo; hij is het helemaal voor ons!!

Scotty
Zijn naam wordt Scotty, vernoemd naar de Siberian Husky, Scotty, die samen met zijn teammaatje Togo, het sledehondenteam van Leonard Seppala aanvoerde tijdens de langste en gevaarlijkste afstand van de serumrace naar Nome, Alaska in 1925. Gezien deze, nu nog kleine Scotty, zijn goede Alaskaanse / Zweedse afstamming (o.a. deels Anadyr/deels Vargevass) hebben we alle vertrouwen in zijn werkcapaciteiten!

Je bent meer dan Welkom Lieve Scotty, onze Zevende Ster in ons team.




zondag 30 oktober 2011

Wintertijd...
De klok is weer een uur terug... de wintertijd is aangebroken en wij denken dan: laat de winter nu maar komen. Het trainen kan vooralsnog mondjesmaat. De temperaturen zijn voor onze honden eigenlijk nog te hoog en meerdere kilometers kunnen er nog niet gemaakt worden. Wel erg jammer, want we zijn er allemaal aan toe.

Afgelopen weekend waren we weer met de kar door de duinen; de honden deden enorm hun best, maar het is toch teleurstellend als alles door de te hoge temperatuur niet echt goed uit de verf kan komen. Toen wij deze afgelopen winter in Alaska waren en we met Dario (een voormalig Iditarod musher) spraken, bleek al heel gauw dat hij —5 met een zonnetje erbij, al een te hoge temperatuur voor zijn honden vond om erg actief te rennen. We denken nog vaak aan zijn woorden en zeggen dan tegen elkaar hoe gelukkig wij en de honden zouden zijn als we deze temperatuur (—5) eens voor een aantal weken in Nederland zouden hebben.
De komende week blijft het betrekkelijk zacht. Van —5 moeten we nog even dromen!








dinsdag 25 oktober 2011

De tijd vliegt...
Meer en meer nadert de tijd dat we onze keuze voor een reu gaan maken uit het S-nest van de Komaksiut Kennel.
De pups zien er mooi uit en groeien goed. Het is wonderlijk mooi dat het allemaal zo goed gaat met moeder Lyra en haar negen pups. Voor Lyra is het echt wel erg zwaar, haar lijfje heeft heel wat te verduren met al de sabbel-activiteiten van haar 9 kleintjes. Tijd om wat meer af te spenen, immers de pups kunnen nu ook lekker zelf eten. Uiteraard is niets lekkerder dan de melkbar van mammie!

Kijk voor meer foto's en het laatste nieuws over het S-nest op: www.komaksiutspuppyblog.blogspot.com






zondag 9 oktober 2011

Een kistje met veel geluk...
Gisteren waren we dan eindelijk bij Nies en Hyls om de pups te bewonderen. Ons bezoek was door ziekte helaas een weekje uitgesteld, maar de prijs die we daarvoor kregen was groot! Wat een leuke puppy's!!!
Het is een gek idee, dat daar ergens tussen die kluwen van zwart/witte en grijs/witte pups ook ons pupje ligt. Alleen weten wij nog niet welke dat is.

De pups van Lyra en Marlin zijn nu drie weken oud en ze zien er mooi en goed gevoed uit, ondanks dat ze met z'n negenen zijn.
Voor moeder Lyra is het een hele klus en zal de klus ook alleen maar groter worden. Ook voor Nies en Hyls trouwens, want als het spul straks eenmaal zelf gaat eten, goed gaat lopen en de werpkist uit wil, dan... berg je maar!
Maar het was nu nog vrij rustig. Er werd regelmatig gedronken en geslapen en de pups zagen er erg tevreden uit. We mochten de pups van Lyra stuk voor stuk even knuffelen en op de foto zetten. Ze keek ons soms wel heel strak aan, maar toch scheen ze wel vertrouwen in ons te hebben, alhoewel ze ons maar een keertje had gezien.
De pups voelden lekker stevig aan en waren best wel ontspannen in de handen van "de vreemde mensen" Dat is toch wel bijzonder: stel je voor... dan ben je zo klein en dan word je ineens zo met de handlift omhoog gehesen uit je vertrouwde omgeving en dan presteer je het nog om ontspannen te blijven! Klasse!

Over twee weekjes gaan we weer kijken naar ze. Ze zullen er dan wel weer heel anders uitzien...
























vrijdag 23 september 2011

Geboortenieuws
Volgende week gaan we pups kijken!
Bij de Komaksiut Kennel van Nies en Hyls Heeringa uit Enschede werden in de avond en nacht van 18 op 19 september de pups geboren uit de combinatie van Jedeye Marlin of Manitou en Moonruns Lyra . Het eerste teefje werd op de 18e september om half tien geboren en de rest van de pups: drie teven en vijf reutjes, volgden in de loop van de nacht.

Moonruns Lyra

Negen kleine leventjes... Moeder Lyra en kinderen maken het goed. De kleintjes zijn rustig, dus geen van de pups schijnt iets te kort te komen. Het is nogal een flinke opgave voor de moederhond zoveel pups en het zal alleen maar zwaarder worden naarmate ze groter worden! Maar zover is het nog niet...

Tussen die negen pups ligt ook onze toekomstige Siberian, onze zevende ster voor ons team. We weten nog niet welke pup het is, maar we hopen een goede keuze te kunnen maken voor een reutje. We houden er echter wel rekening mee, dat toch altijd ook een teefje onze harten zou kunnen stelen... De beste moet winnen!

De moederhond Moonruns Lyra is door Nies en Hyls geïmporteerd uit Zweden en Marlin komt uit een lopend sledehondenteam uit Zwitserland.

Jedeye Marlin of Manitou

Daar de eigenaars van Marlin meer en meer met snelle Zero afstammelingen gingen werken, kwam Marlin wel heel erg op zijn tenen te lopen! Een goede tijd om te veranderen was aangebroken en zo verhuisde Marlin naar Nederland. De vader van Marlin, Duece of Jedeye, was leidhond in de Yukon Quest en zijn grootouders liepen meerdere malen de Iditarod. Beide ouderdieren zijn beoordeeld door de keurmeester met "uitmuntend".
Een pup uit deze combinatie houdt een belofte in voor de goede werkeigenschappen, een goed karakter en het goede Siberian uiterlijk. Wat het uiteindelijk wordt... de tijd zal dat leren!!
Wij hebben er in ieder geval alle vertrouwen in.


Lyra met haar 9 pups











woensdag 7 september 2011

SHKN en Euro Dog Show
Het afgelopen weekend waren we op twee hondenevenementen; zaterdag bij de Siberische Husky Klub Nederland Kampioensclubmatch en zondag bij de Eurodogshow in Leeuwarden.

SHKN
Het eerste evenement was in Zaltbommel. Naast grote campers en andere prachtige wagens lagen meer dan honderd husky's. De zon was in het open veld, zonder bomen, voor vele honden onvermijdelijk en onverbiddelijk. Twee keurmeesters uit Engeland werkten hard om de 98 honden de juiste beoordeling te kunnen geven. De teef "the Voice of Sunrise Engel" won de clubmatch.
De opkomst van honden was groot dit jaar. Door nieuwe regels van de FISTC moeten de husky's, die meedoen aan FISTC georganiseerde wedstrijden, minstens een 'Goed' hebben behaald op een keuring. Daarvoor leende deze Clubmatch zich natuurlijk uitstekend. Voor € 27,50 (vanaf drie honden "slechts" €22,50) was er de mogelijkheid je hond te laten keuren. De DASSC (open sledehondensportvereniging) had de volgende dag een voordelige entingsdag georganiseerd. Dus veel vliegen in een klap!
Cool Dogs was de enige standhouder met sledehondenartikelen, wel een mager aanbod op een Kampioensclubmatch, vonden wij.

Winnaar SHKN Kampioens Clubmatch The Voice of Sunrise Engel


Euro Dog Show
Bij de Euro Dogshow kostte de keuring per hond €100! Dat was wel even andere koek... Er werden 60.000 bezoekers verwacht en er werden 12.000 honden ingeschreven, veel uit Rusland en Polen. Wij zelf zijn niet gaan kijken naar de husky's. We hebben dit in het verleden vaker gedaan, maar het is een andere wereld. Het is altijd weer een teleurstelling; de husky's kunnen vaak niet goed lopen, de föhn heeft ze helemaal "opgeblazen" en de honden kijken alleen maar naar de mond en de handen van de eigenaar, die zelf in keurige 3 delige pakken of mantelpakjes de honden uitbrengen. Niet iets wat wij associëren met werkhonden en sledehondensport.
Wij komen alleen voor de stands met hondenspullen. De standhouders betaalden soms duizenden euro's voor dit vier dagen durende hondenevenement en velen kwamen door het uitblijven van bezoekers niet uit de kosten. Er was veel te weinig reclame gemaakt voor dit evenement en er waren slechts allround keurmeesters, die de honden beoordeelden.


Nies Heeringa in de SHKN ring met Jedeye Marlin of Manitou.
Zij behaalden een U.
(foto Henk ter Horst)




Dierenmishandeling
Het ergste was nog de nazomerwarmte en de manier waarop sommige hondeneigenaren met hun honden omgaan op zulke dagen. Tijdens dit evenement werden 30 honden uit snikhete auto's bevrijd.
Zowel zaterdag als zondag belden meerdere bezoekers van de show met de politie, omdat op het parkeerterrein in de volle zon! auto's en aanhangers stonden met daarin vele honden. Agenten moesten sloten en deuren van voornamelijk buitenlandse auto's forceren om de dieren te bevrijden.
Een Italiaanse bezoeker had 14 honden in zijn totaal afgesloten auto. De man kreeg een boete van Slechts! 500 euro. Een dierenarts meldde later bij de politie dat hij 14 honden uit een Oostenrijkse auto had bevrijd. Vier honden waren er door de hitte en gebrek aan water zo slecht aan toe, dat ze zijn overleden.
Hoeveel boete zou deze eigenaar gekregen hebben? Wat ons betreft een inbeslagname van alle honden en daarna moet de eigenaar eerst maar eens uitleggen hoe dit zo is gekomen.. Of hij dan nog de honden terugkrijgt...? Tja, het blijkt wel weer dat je als dier soms niet veel waard bent. Lang leve de hondenshows!!

zaterdag 13 augustus 2011

Buren
Mensen vragen ons wel eens of onze buren geen (over)last hebben van onze honden. Gelukkig hebben wij over het algemeen een goed burencontact en maar weinig klachten. Wij doen dan ook ons uiterste best zoveel mogelijk rekening te houden met het "wensenpakket" (bijvoorbeeld: op de weekenden uitslapen tot half elf, 's avonds om negen uur naar bed) van onze medebuurtbewoners, want immers met veel honden verkeer je in een kwetsbare positie. De buurt weet ook, dat wij altijd open staan voor wensen, op- of aanmerkingen; we wonen immers in een dichtbevolkte buurt en hebben rekening te houden met elkaar.
De hond heeft bij meeste mensen in het algemeen veel minder "strepen voor" dan een kind. Een hond, die een kwartiertje zit te blaffen of te huilen, irriteert de meeste mensen snel en mateloos. Daarentegen vindt men dat kinderen die uren krijsend en gillend over straat lopen "moet kunnen".

Ben je beter af als je met veel honden minder dicht op elkaar woont, vraag je je dan af? Nee lang niet altijd! In de bergen moeten honden 's avonds ook vaak naar binnen omdat hun gehuil over de bergen de bergdorpjes bereikt.
Onderstaand verhaal bereikte ons via Nies Heeringa van de Komaksiut Kennel uit het oosten des lands. Op zich wonen zij vrijstaand en riant met de buren op gepaste afstand.Toch blijkt ook weer uit haar verhaal, dat ook al woon je dus niet zo op elkaar, je altijd weer actie moet ondernemen wil je het burencontact goed houden...

Nies schrijft:
"Uit noodzaak geboren heb ik mijn slaapzak nu al vier nachten in de kennel neergelegd vanwege de buren. Drie loopse teven en zeven opgewonden reuen maken er vooral ’s avonds en ’s nachts een sport van de buren wakker te jammeren. Ze houden mij natuurlijk ook uit de slaap want de een jammert zachtjes en de ander sloopt zijn hok of de kennel, maar daar heeft de buurt dank zij mij verder geen last van."

maandag 18 juli 2011

Herfstzomer
Al dagenlang ziet onze weerkaart er treurig uit. Buiten in de tuin staan de plassen en ziet het er verlaten uit, nu de honden, wij en vooral de zon zo verstek laten gaan.
Maar we blijven nog hopen op mooie dagen.
Het is uiteindelijk zomer en alhoewel we geen uitgesproken zomermensen zijn vinden we het wel heerlijk in de tuin te zitten en te genieten van een kopje koffie in het ochtendzonnetje of een knapperend houtvuurtje op een warme zomeravond...
Voor de honden zijn de temperaturen meestal bijzonder aangenaam deze zomer. Ze pikken de zonnemomentjes in de tuin, maar het is nooit echt te warm. Voor fietsen is het weer te warm, dus wandelen we nog steeds om de dag met alle honden in het bos. Zo komen ze de zomer wel door!

zondag 26 juni 2011

Inschrijvingen Iditarod 40
Vandaag zijn bij het Iditarod Headquarters in Wasilla (AK) de inschrijvingen voor de Iditarod 40 van start gegaan. Alhoewel het nog meer dan 8 maanden duurt voordat de Iditarod 40 gelopen gaat worden, is volgens traditie voorafgaand aan de "nieuwe" Iditarod, de start van de inschrijvingen en de picknick voor alle Iditarod vrijwilligers
in juni.

Vele mushers zullen zich weer voor deze nieuwe Iditarod Race inschrijven, waaronder misschien ook weer Dee Dee Jonrowe, hier op de foto bij de inschrijving voor de Iditarod 39 in juni 2010.

maandag 13 juni 2011

Melanie Gould is weer terecht
De vermiste voormalig Iditarod musher Melanie Gould is 10 juni gevonden door haar vrienden en andere vrijwilligers. Ze is in goede lichamelijke conditie, maar was moe, dorstig en hongerig. Ze vertelde dat ze de zoektocht van de Troopers had opgemerkt, maar dat zij zich had schuil gehouden. Nadat de State Troopers afgelopen donderdag hadden aangegeven niet verder te zoeken, mits er weer gerichte aanwijzingen waren, zetten vrienden en andere vrijwilligers een zoektocht op touw naar Melanie.

Melanie is tijdelijk opgenomen in Mat-Su Regional Medical Center. Vrienden sluiten de gelederen om Melanie en beschermen haar tegen media en anderen, die gissen, insinueren en vragen naar de aanleiding van deze 11 dagen durende vermissing. Zij gaven aan:
"Everyone — remember it is Melanie's business whether to tell anyone what happened, she doesn't have to ever tell any of us anything."


zondag 12 juni 2011

Potje ballen
De honden zijn altijd in voor een potje ballen als de temperatuur op bepaalde dagen te hoog is om te wandelen of omdat we even zin hebben om samen met de honden wat te spelen. Allemaal komen ze uit de "ruststand" tot leven als ze het geluid horen van de stuiterende tennisbal in de tuin.
Hoe hoger de bal, hoe mooier ze het vinden...

Na afloop is het weer heerlijk je onder een struikje terug te trekken voor een dutje!















donderdag 9 juni 2011

"Have you seen Melanie Gould?"
Al dagen volg ik per Facebook de, toch wel zeer plotselinge en opmerkelijke, verdwijning van de 34-jarige Melanie Gould, voormalig Iditarod musher, uit Alaska.
Ze werd het laatst gezien op 31 mei bij het tanken van haar lichtblauwe Toyota pick up truck. Sinds die tijd is ze niet meer teruggekeerd naar haar huis en honden in haar woonplaats Talkeetna. Haar sledehonden, waaronder haar "favorite dog" Jane missen haar heel erg!

Melanie met haar honden

Alarm:
Melanies vrienden waren gealarmeerd doordat Melanie niet op haar werk bij Talkeetna Roadhouse was verschenen; ze gingen naar haar huis, waar het eten nog op tafel stond, haar mobiele telefoon op de plank lag en de was te drogen hing. Het zag er naar uit dat Melanie zomaar weg was gegaan... Dat ze Jane, haar lievelingshond, niet had meegenomen alarmeerde de vrienden enorm!

Flyers
Alle vrienden en mensen die Melanie kennen (haar familie woont helaas ver weg), kijken naar haar uit. Flyers met haar foto worden overal opgehangen: op deuren en ramen bij supermarkten, winkels, bij benzinepompen, mensen rijden rond met flyers op de ramen van hun pick up trucks, waar er maar geplakt kan worden, plakt men; de foto van Melanie Gould kijkt je overal aan. Er is geflyerd van Haines tot Barrow, in het hoge noorden van Alaska. Via Face Book wordt men 24 uur per dag op de hoogte gehouden van het laatste nieuws. Helaas… geen nieuws. Of is het "geen nieuws, goed nieuws?"

Jane is aan 't wachten...

Zoektocht
State Troopers met of zonder honden, helikopters en bushplanes zoeken stelselmatig gebieden af in de hoop een teken van leven te vinden van Melanie.
Eerder werd haar blauwe pick up truck even ten zuiden van Denali Park and Preserve gevonden, ongeveer 100 miles van Talkeetna, een dorp met 900 inwoners. Maar helaas gaf dat geen verdere inzichten en bleef het daar bij.
Voor de honden wordt ondertussen heel goed gezorgd; iedereen is begaan met ze. Maar het allermeest wordt inmiddels gevreesd dat Mel iets is overkomen, alhoewel State Troopers het een goede kans geven dat zij nog leeft.
Waar moet je in godsnaam zoeken in zo'n groot en uitgestrekt land. "Have you seen Melanie Gould?"
voor meer nieuws en een filmpje, klik hier

maandag 16 mei 2011

Alka Shan Bezoek
Afgelopen weekend waren we op bezoek bij de Alka Shan kennel van Anneliese Braun en Manfred Witschel in Duitsland om Anneliese de pups te laten zien van ons D-nest en ons tevens te oriënteren voor een dekreu voor ons teefje.

We hadden een fantastisch, gezellig en leerzaam weekend, waarin veel uitgewisseld werd over onze honden, sledehondenrennen, trainingsfoefjes en methodes, voeding en natuurlijk over dekreuen, lijnen en nakomelingen.

Dekreuen bekijken...

De pups uit het D-nest zagen elkaar weer na een aantal maanden en hebben heerlijk gespeeld in de voormalige paardewei, samen met mamma Yuma en oma Eskimo. Eskimo is nog altijd een gangmaker als het gaat om spelen met de jonge honden!

Oma Eskimo als gangmaker van haar kleinkinderen
Mariella ging zondagmorgen om zeven uur met Anneliese en haar twaalf husky's mee op de quad voor een rondje door de velden en bossen. Dat is een mooie belevenis als je er zelf nooit meer dan zes voor de kar hebt!

Dank aan Rona, Rosine, Sky, Polar en Aiko voor een heerlijk weekend!

Met Anneliese op de quad


















om eerdere impressies te lezen: klik hierboven op: Oudere berichten



.

.
— copyright © 2007-2018 Siberian Spirit — Alkmaar, Noord-Holland, Nederland —













-